MALAZGİRT SAVAŞI   (26 Ağustos 1071)

Selçuklu Sultanı Alparslan ile Bizans İmparatoru 4.Romen Diyojen arasında Muş-Malazgirt Ovası’ndageçmiştir.

Bizans ordusun mevcudu 70.000 olarak tahmin edilmektedir. Selçuklu ordusu ise 40.000 askerden oluşuyordu.

Savaşta hilal taktiği kullanılmasıyla ilgili Alparslan ve komutanları ortak karar aldı.Alparslan barış önerisini Bizans imparatoru Alpaslan’ın korktuğu ve geri çekilmeyi düşünmesi olarak yorumladı.Barış teklifi, esasında başlı başına bir barış amaçlamıyor, bir bakıma zaman kazanmak ve düşmanın tavrını ölçmek amacı taşıyordu. Romen Diyojen, Selçuklu elçilerini hafife alıp onlara “Sulh müzakerelerini Rey’de yapacağım. Ordumu İsfahan’da kışlatıpHemedan’da sulayacağım” demiştir. Selçuklu elçileri de “Atlarınızı Hemedan’da kışlayacaklarından ben de eminim, fakat sizin nerede kışlayacağınızı bilemiyorum” demiştir. Artık Malazgirt Savaşının gerçekleşeceği kesinleşmiş, hatta savaş stratejileri bile netleşmiştir.Alparslan eski bir Türk geleneği olarak atının kuyruğunu kendi bağlayarak sefere başladı(Savaşta bizzat önderlik edeceği anlamına gelmektedir).

Alparslan Roma ordusunda bulunan asıl savaşçı konumundaki Peçenek ve Uz birlikleriyle gizlice görüşüp kendi yanına çekmişti. Bu güçler, Roma ordusu içerisinde konuşlanmış ancak Selçuklular için mücadele etmeye karar vermişlerdi.

Turan Taktiği denilen Hilal biçiminde ordu savaş düzenine yenik düşen 4.Romen Diyojen Alparslan tarafından affedilmiş olsa da, kendi sarayında aşağılanmış ve öldürülmüştür. Savaştan sonra yapılan antlaşma Diyojen’den sonra tahta geçen VII.Mikhail Dukas tarafından geçersiz kılınınca Alparslan, ordusuna Tüm Anadolu’yu fethetmeleri emrini verdi.

Sonuçlar:

1. Anadolu’ya giriş sağlanmış ve Anadolu Türklere yeni bir yurt olmuştur.
2. Selçukluların verimli coğrafyalara yayılma politikasıyla gerçekleşmişti.
3. Bizans İmparatorluğu doğuda yaşayan halklar üzerindeki etkisini yitirmiştir.